W języku angielskim łacińskie słowo sic, oznaczające tak lub tak, jest zwykle używane w cytowanych fragmentach i wskazuje, że cytowany tekst jest reprodukowany dokładnie tak, jak jest pojawia się w oryginale. Może to być przydatne, gdy cytujesz ze źródła, które zawiera błędy ortograficzne lub gramatyczne i chcesz się upewnić, że czytelnicy wiedzą, że błędy nie są twoje. Sic może być zapisany kursywą (chociaż często tak nie jest) i zwykle jest ujęty w nawiasy w cudzysłowie.

Poniższe przykłady zostały skopiowane z połączonych źródeł i nie dodaliśmy sic ani cudzysłowów:

Davis został oskarżony o posiadanie „fałszywego urządzenia do niszczenia” i „fałszywego oświadczenia – urządzenia do niszczenia”.

W południe Hernandez zamieścił wiadomość do swoich zwolenników na Facebooku. Jest tam napisane: „Chcę publicznie podziękować wszystkim, którzy przez ostatnie kilka dni tak wsparli mnie i moją rodzinę…”.

Firma sprzedaje koszulkę dla dziewcząt z następującymi niepoprawnymi gramatycznie zdanie napisane błyszczącym, srebrnym drukiem: „Jeśli twój singiel, ja też jestem”.

Chociaż sic jest przydatny, musimy uważać, aby go używać tylko wtedy, gdy jesteśmy pewni, że błąd w oryginalnym tekście jest naprawdę pomyłką, zachowując pamiętaj, że różne odmiany angielskiego mają różną pisownię dla niektórych słów. Nie ma też potrzeby używania sic przy cytowaniu ze starego tekstu, którego język jest oczywiście archaiczny.

Tutaj, na przykład, cytując na brytyjskiej stronie UNICEF, autor najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy, że nauka jest doskonałą formą angielskiego brytyjskiego:

”Nesbitt nauczył się, jak UNICEF tym dzieciom powoli udało się powrócić do pozorów normalnego życia. ”

To tylko sprawia, że pisarz BBC wygląda na niedoinformowanego.