Załóżmy, że odwiedzasz amerykańską parę w ich wiejskim domu. Cała czwórka ich dzieci również jest tam, aby uczcić specjalną okazję: Michael (27 lat), Claire (20 lat), Bill (16 lat) i Mary (15 lat).
Przy stole obiadowym rozpoczęła się ożywiona rozmowa. Jak Claire nazwałaby swojego starszego brata? Oczywiście nazwałaby go Michaelem, bo tak ma na imię. A jak Bill nazwałby Michaela? Bill zadzwoniłby także do Michaela Michaela. Jaki jest sens tych wszystkich nudnych pytań? Cóż … sposób, w jaki się nazywają, byłby zupełnie inny, gdyby to była koreańska rodzina.
W koreańskiej rodzinie Claire nazywała swojego starszego brata Michaela nie jego prawdziwym imieniem, ale mówiąc „oppa”, co oznacza po prostu „starszy brat”. Kiedy rozmawiała z nim bezpośrednio, mówiła na przykład: „Oppa, próbowałeś tego?” Tego samego słowa używa się, gdy mówi o Michaelu do trzeciej osoby – na przykład „Mój dziadek jest księgowym”.
Ale słowo „oppa” powinno być używane tylko przez kobietę mówiącą.
Kiedy Bill dzwoni do swojego starszego brata Michaela, musi użyć innego słowa „hyung” zamiast „oppa”. „Hyung” oznacza również „starszy brat”, ale jest używany tylko między braćmi. (Wymowa „hyung” jest podobna do angielskiego słowa „młody”, z wyjątkiem tego, że zaczyna się od dźwięku / h /). Kiedy Bill mówi do Michaela lub o nim , mówił: „Hyung, próbowałeś tego?” lub „Mój hyung jest księgowym”.

Podsumowanie: Słowa „Starszy brat”
„Oppa” () są używane między siostra i jej starszy brat
„Hyung” () jest używany między braćmi

„starsza siostra” używa innych słów Kiedy Mary nazywała swoją starszą siostrę Claire, Mary nie zwracała się do niej po imieniu, ale mówiąc „unnie”. (Jest to 2-sylabowe słowo: „un” brzmi jak pierwsza sylaba „pod”; „nie” brzmi jak „kolano”). Na przykład Mary powiedziałaby „Unnie, próbowałeś tego?” lub „Mój unnie jest studentem”. Jednak „unnie” jest używane tylko między siostrami, więc kiedy Bill dzwoni do swojej starszej siostry Claire, musi użyć innego słowa „noona” (wymawiane noo-nah). Na przykład „Noona, próbowałeś tego?” lub „Moja noona jest studentką”.

Podsumowanie: Użyto słów „Starsza siostra”
„Unnie” () między siostrami
„Noona” () jest używane między bratem a jego starszą siostrą

Jak Koreańczycy nazywają swoich młodszych braci lub siostry ? Czy musimy nauczyć się kolejnego zestawu 4 słów? Na szczęście dla osób uczących się koreańskiego po raz pierwszy na tym etapie komplikacje kończą się. Kiedy Koreańczycy rozmawiają bezpośrednio z młodszymi członkami rodziny, po prostu nazywają ich po imieniu. Michael powiedziałby więc: „ Claire, próbowałaś tego? i „Bill, próbowałeś tego?”

W powyższym przykładzie Claire ma tylko jedno „piersi”, ale Mary ma dwa. Mary nazwałaby Michaela i Billa „oppa”. Bill ma dwie siostry, ale tylko jedną „noona”. Michael, jako najstarszy, nigdy nie będzie miał okazji użyć żadnego z 4 słów w swojej najbliższej rodzinie. Ale może uda mu się użyć niektórych słów do swoich krewnych.

Zastosowanie rozszerzone na krewnych

Tradycyjna Korea była skupiona wokół wiosek rolniczych, gdzie była dla odległych krewnych często mieszkają blisko i często się spotykają. Słownictwo koreańskie jest pełne terminów opisujących związki krwi. Istnieją konkretne słowa dla starszych kuzynów płci męskiej, starszych kuzynów płci żeńskiej, brata matki, córki kuzyna ojca, a lista jest długa.
Koreańczycy wolą jednak używać tego samego zestawu słów, którego się właśnie nauczyliśmy (oppa, hyung, unnie, noona) do nazywania swoich starszych krewnych, którzy należą do tego samego pokolenia, niezależnie od odległości. Kiedy ktoś nazywa dalekiego krewnego „oppa”, oznacza to, że wolałaby raczej wyciąć warstwy dystansu i po prostu traktować go jak własnego brata. To samo dotyczy hyung, unnie i noona. Ważne jest tutaj pojęcie bycia w tym samym pokoleniu, które jest definiowane przez genealogię, a nie grupę wiekową. W skrajnym przypadku możliwe jest, że syn kuzyna twojego ojca może być starszy od ciebie o kilka dziesięcioleci. Ale ponieważ jest nadal w tym samym pokoleniu w sensie genealogicznym, jeśli zdecydujesz się nazywać go w znanej formie, nazwiesz go „oppa” lub „hyung”.

Użycie Rozszerzone poza pokrewieństwo

Możesz nie mieć zbyt dużej więzi emocjonalnej z dziećmi kuzyna swojego ojca, chyba że spędziłeś z nimi czas w okresie, kiedy byłeś dzieckiem. Możesz być naprawdę bliżej kogoś, kogo spotkałeś poza granicami krwi Wielu Koreańczyków decyduje się na zacieranie granic, gdy wchodzą w interakcje ze starszymi przyjaciółmi, z którymi spotykali się towarzysko nazywając je „hyung”, „unnie”, „oppa” lub „noona”.Używając tych terminów, okazujesz chęć bycia nieformalnym, jakby byli twoimi własnymi braćmi lub siostrami. Załóżmy, że 20-letni śpiewak barytonowy dołączył do chóru kościelnego, gdzie został przedstawiony 24-letniemu tenorowi. Początkowo może nieco formalnie zwrócić się do starszej piosenkarki. Po pewnym okresie socjalizacji, jeśli oboje uznają, że ich związek zasługuje na nieformalne relacje między bratem, młody baryton może zacząć nazywać swojego nowego (starszego) przyjaciela „hyung”. Podobnie, gdy młoda kobieta spotyka nieco starszą kobietę, może w pewnym momencie zaczynają nazywać ją „unnie” – znowu tylko wtedy, gdy czują, że ich związek zasługuje na nieformalny charakter siostry.
Początkowy, formalny okres może trwać tydzień, dzień lub zaledwie 2 minuty. Albo może się nigdy nie skończyć. W rzeczywistości jest wielu Koreańczyków, którzy nigdy nie użyliby (i nigdy nie chcieliby, aby ktoś do nich zwracał się) z tych rodzinnych terminów poza prawdziwą więzią krwi. Tak więc przedłużone użytkowanie w żadnym wypadku nie jest obowiązkowe.
To, czy zdecydowaliby się użyć tych terminów, zależy również od tego, kiedy miało miejsce pierwsze spotkanie. 35-letnia kobieta, która niedawno poznała towarzysko nieco starszego mężczyzny, prawdopodobnie nigdy nie nazwałaby go „oppa”, chociaż mogłaby to zrobić, gdyby miała 22 lata, a na pewno znacznie chętniej, gdyby miała 17 lat. możesz spotkać kobietę po sześćdziesiątce, która nazywa starszego mężczyznę „oppa”, ponieważ prawdopodobnie poznali się, gdy byli młodzi, a ona nazywa go w ten sposób od dziesięcioleci. Co więcej, czasami widzisz zamężną kobietę, która nazywa swojego męża „oppa”, ponieważ tak nazywała go przed ślubem i prawdopodobnie niezręczne było przejście na bardziej tradycyjny termin po ślubie.